«Οι Ramones έκαναν κάτι όμορφο και γι΄ αυτό τους αγαπήσαμε, όμως πρέπει να φτιάξουμε καινούργιες όμορφες στιγμές».
Με φράσεις σαν αυτές ξεκίνησε το live – a night for the Ramones στο Κύτταρο. Θαυμαστές πάσης ηλικίας, από εφήβους που πρωτοανακαλύπτουν τα μονοπάτια της ροκ μέχρι 40ρηδες που εξακολουθούν να την αγαπάνε, το live αυτό ήταν μία ζωντανή απόδειξη του πόσο οι Ramones έχουν στιγματίσει τα ακούσματά μας.
Αν σκεφτείς punk rock, θα σκεφτείς αμέσως Ramones. Αν σκεφτείς one, two, three θα σκεφτείς αμέσως Ramones. «Γιατί εκτός από όλα τα άλλα, αυτοί οι τύποι μάς έμαθαν και αριθμητική», ακούστηκε από μία από τις πρώτες μπάντες που έπαιξαν.
Ανάμεσα στα δεκάδες συγκροτήματα που έδιναν το δικό τους φόρο τιμής στους Ramones, ένα πράγμα έγινε έντονα αισθητό. Ο καθένας είχε αφομοιώσει και αποδώσει την αγάπη, τον έρωτα και την καύλα του για τους Ramones με διαφορετικό τρόπο. Η τραγουδίστρια των Little Star Company, με τον χαμηλόφωνο και ντροπαλό ήχο ενός αμήχανου ψιθυριστού “I wanna be your boyfriend” και οι Grindstones με έναν δικό τους πιο ατμοσφαιρικό και folk τρόπο, κρατώντας μαράκες και κάνοντας τον κόσμο να χορεύει.
Oι Mr. Highway Band με τον δικό τους πιο δυνατό ροκ τρόπο και τον τραγουδιστή τους να έρχεται κοντά στο κοινό και οι Penny Dreadful το ίδιο. Τον χαμό που θα ερχόταν προς το τέλος του live προετοίμασαν οι Panx Romana που βγήκαν λέγοντας την Καταστολή στο Περιθώριο με μουσική “Somebody put something in my drink”, δηλώνοντας πόσο πολύ αγαπούν τους Ramones -κάτι το οποίο επιβεβαιώνουν με την όλη πολύχρονη δουλειά τους από το ’82, όντας από τους πρώτους που έχουν βιώσει τις πρώτες εκρήξεις του punk στην Ελλάδα. Ο Φραγκίσκος, ο τραγουδιστής τους ξεκίνησε να μας μιλάει για όνειρα και το ριζοσπαστικό ρόλο που μπορεί να παίξει η μουσική, μας έδωσε μία γεύση από την «επανάσταση» που έφερε αβίαστα το punk rock όταν πρωτοεμφανίστηκε.
«Οι Ramones έκαναν κάτι όμορφο και γι’ αυτό τους αγαπήσαμε, όπως πρέπει να διατηρήσουμε την ελπίδα. Να φτιάξουμε καινούργιες όμορφες στιγμές». Με αυτό τον απλό αλλά ταυτόχρονα βαρυσήμαντο τρόπο, ο Φραγκίσκος συνέδεσε το παρόν με το παρελθόν, παρουσιάζοντας το καινούργιο, Τα Αντισώματα δηλαδή, ένα νέο εγχείρημα μουσικών σχημάτων που ενώνουν τις φωνές τους για να φτιάξουν έναν πυρήνα αλληλεγγύης σε μία κοινωνία που έχει μπουχτίσει από μουσικούς που δεν παίρνουν θέση. Τα Αντισώματα ακούστηκαν σαν μία πρωτοβουλία που σίγουρα έχουμε ανάγκη και το γεγονός ότι την παρουσίασε ο τραγουδιστής του «Κράτος Κλειστόν», δεν έχει παρά να μας προετοιμάσει για κάτι ριζοσπαστικά επίκαιρο.
Λίγο μετά, αφού τα μισά μέλη των Rolling Dice μαζί με τον Γιάννη Αφέντρα των Mr. Highway Band φαινόταν πως θα έκλειναν το live, ήρθε η στιγμή που όλοι περιμέναμε από ανθρώπους που φοράνε σε μπλούζες τους Ramones, τους χτυπάνε τατουάζ στο μπράτσο τους και σχεδόν πάντα ψιλοσυγκινούνται με το “She Belongs to me” ή το “I want you around’ . Βγήκαν στη σκηνή σχεδόν όλα Τα Αντισώματα μαζί με τον Alex-K των Last Drive και τον Σταύρο-X των Deus Ex Machina. Οι αγκαλιές μεταξύ τους, σε συνδυασμό με την κοπέλα με το ξανθoπράσινο μαλλί που χόρευε αυθόρμητα σε όλο το live και χτυπούσε μπουκάλια στη σκηνή και οι τύποι που μόλις άκουσαν το “Somebody put something in my drink” έπεφταν από ψηλά για να τους πιάσουν οι φίλοι τους, ήταν η μοναδική εικόνα που μπορεί να ορίσει το Punk Rock. Να τα κάνεις όλα πουτάνα όταν δεν είσαι καλά, να ερωτεύεσαι ακόμα και αν ξέρεις πως θα κρατήσει για λίγο και να έχεις το θάρρος να ονειρεύεσαι κάτι πιο δίκαιο και αξιοπρεπές. Ή πιο απλά, “Blitzkrieg Bop”, “I need your love” και “Bonzo goes to Pitburg”.
